Argentina update numbah 4
Blijf op de hoogte en volg Lotte
12 December 2015 | Argentinië, Córdoba
Precies twee weken geleden ben ik van gastgezin gewisseld. Van het kleine stadje Carlos Paz ben ik dus verhuisd naar Córdoba, na Buenos Aires de grootste stad in Argentinië. Ik woon zelf aan de rand van de stad, in een luxe buitenwijk. Het duurt 30 minuten om vanuit mijn huis met de auto naar het centrum te komen. Elke keer kan ik me er nog over verbazen hoe gigantisch Córdoba is. Laatst liep ik met een vriendin in het centrum. Ze zei: 'Hee dit is mijn straat! Ik woon hier.' (Zelf moet ze ook nog oppassen om niet te verdwalen) Ik keek om me heen en zei: 'Oh, waar dan?'
'Oh mijn huis is nog een kwartier lopen, hoor.'
'Oh.'
Mijn gastgezin is super. Ik heb al eerder geschreven dat ik er al een weekend was geweest. Ik heb een vader, moeder en 4 zussen. Het huis is gigantisch, ik heb een zwembad in de tuin en mijn kamer word elke dag opgeruimd door een schoonmaakster. Mijn was word gedaan door dezelfde schoonmaakster, als ik ergens wil lezen heb ik zo'n 60 plekken om uit te kiezen waar ik dat wil doen (inclusief de hangmat in de tuin) en ik heb mijn eigen kamer. Naast alle luxe, wat natuurlijk heerlijk is, is niets zo goed als het besef dat ik nooit meer terug hoef naar mijn vorige gastgezin. Ik wil er hier niet te veel over kwijt, dus als je vragen hebt stel ze maar persoonlijk
Het was toch wel raar om weer te moeten verhuizen. Je gastgezin is toch een soort thuis geworden. Je weet op welke dagen er boodschappen gedaan worden en hoe je de deur moet afsluiten. Het is heel vreemd om je weer awkward te voelen als je de koelkast opendoet omdat je honger hebt, voor het eerst naakt in de badkamer te staan en proberen uit te vogelen hoe de douche werkt en elke keer de namen van de honden weer te vergeten. (Sinds gister weet ik ze eindelijk) (Denk ik)
Op dit moment kan ik nog niet zo veel zelf omdat ik nog niet helemaal weet hoe het openbaar vervoer werkt. Er rijden hier zo'n 70 bussen rond, met allemaal een ander stadsdeel, en zelfs mijn zussen weten eigenlijk niet helemaal welke bus precies voor wat is. Dus als ik ergens heen wil brengt één van mijn zussen me, of mijn vader. Mijn moeder werkt thuis en kan dus niet veel weg omdat ze de hele dag gebeld word.
Ik ben nu een beetje alleen in de stad, omdat 90% van de exchangers op de Rotary reis naar het zuiden van Argentinië is. Ik heb niet genoeg geld om 2 grote reizen te doen en heb dus gekozen voor het noorden. Van de 11 exchange studenten die normaal in Cordoba zitten, zitten er nu nog maar 3, als je mij meetelt. 1 daarvan is altijd weg en de andere heb ik geen idee van. Ik heb zomervakantie en spendeer mijn dagen aan het zwembad, in de zon of in een hangmat.
Een paar dagen geleden heb ik mijn 4de poging ondernomen om mijn pakketjes bij het postkantoor op te halen. Sinds november lagen er al 2 pakketten op mijn te wachten, van mijn geweldige ouders en mijn beste vriendinnen. Elke keer dat ik daar kwam werd me weer iets anders verteld waarom ik het niet mee kon nemen, en dat was dus best frusterend. Als de 4de keer ook mislukt zou ik met borden zijn gaan smijten, maar alles is heel gebleven. In het pakket van mijn moeder zat een snoer voor mijn laptop, 2 Linda's, een iTunes bon van 25 euro zodat ik boeken kon kopen (Ik heb hier maar 1 boek en die begint een beetje uit elkaar te vallen), een brief, nog een klein berichtje van m'n zus, een zak pepernoten, van die mini hagelslag dingen, mini pindakaas dingen en stroopwafels.
In het pakket van mijn vriendinnen zaten 4 (!) zakken pepernoten, een zak schuimpjes, bakdeeg om zelf pepernoten te maken, een doe-het-zelf tompoucen maken ding, 2 zakken met chips, m&m's en wiki ijsjes. De zak met paprika chips was geknapt dus alles zat onder de paprika kruimels. Het was te ranzig voor woorden, maar dat maakte mij niet uit want ik heb de hele dag met een gigantische grijns op mijn hoofd gelopen. Jacy en Yvette, jullie zijn helden.
Iedereen is natuurlijk ook uitgenodigd om hun voorbeeld te volgen. Chocoladerepen, liefdesbrieven, ik doe er niet moeilijk over.
De eerste pepernoot die ik in mijn mond stak maakte me bijna aan het huilen. No joke.
Mijn kleding begint na 4 maanden wel wat strakker te zitten, maar dat is natuurlijk niet zo gek. Elke keer als ik op een feestje ben zie ik allemaal nieuwe dingen dat ik wil proberen. Voor ik het weet heb ik dus 4 mini taartjes op omdat ik zo nieuwsgierig ben waar het naar smaakt. Al dat vlees, 4 keer per dag eten, 2 keer warm, het is allemaal anders en daarom kom ik helemaal rond terug, whoehoe! En met die 5 zakken pepernoten ga ik ook niet rustig aan doen, wie denk je dat ik ben?
De dag dat ik die pakketjes ging halen is trouwens wat vervelends gebeurd. Onderweg naar huis is mijn telefoon uit mijn rugzak gejat. Ik ben er niet helemaal kapot van of zo, iedereen die mij een beetje kent weet dat dit een keer moest gebeuren dit jaar. En het is gebeurd, en natuurlijk heel vervelend en irritant, maar niet het einde van de wereld. Binnenkort koop ik een nieuwe.
Verder heb ik nog sinterklaas gevierd! Samen met een Rotex lid die voor zijn uitwisseling naar Nederland is geweest, en nog een kennis van hem, hebben we samen kroketten op bolletjes gegeten, er was patat met mayonaise, stroopwafels, knakworsten... Echt, ik ben nog nooit zo blij geweest met een broodje kroket. Holy shit, wat was dat lekker.
Half januari ga ik met dit gastgezin op vakantie naar Uruguay. We blijven anderhalve maand (!!!) in Punta del Este, een toeristische plaats aan de kust van Uruguay. Ik vind het super dat ze mij mee willen nemen, en ook dat ik de kans krijg om Uruguay te zien, en voor zo'n lange tijd. Ook ben ik er blij mee omdat december/januari/februari vaak een lastige tijd is voor exchangers. Nou, december kan bij mij niet meer stuk omdat ik verhuisd ben, en in januari/februari zit ik weer in een compleet nieuwe omgeving waardoor ik veel afleiding heb. Ik gok dat ik na de vakantie weer verhuis naar mijn derde gastgezin, aangezien de scholen rond de 28ste weer beginnen.
Mijn derde gastgezin vind het een fijner idee als ik na de zomervakantie naar een privé school ga, dus ik kom niet meer terug op mijn oude school. Ik vind het cool dat ik weer naar een nieuwe school ga, omdat ik dan weer meer mensen leer ontmoeten maar ook zodat ik het verschil kan zien tussen privé en openbaar.
Dit was zo ongeveer wat ik heb beleefd deze maand. Er zijn nog 100 andere kleine dingen, maar dat vertel ik allemaal wel als ik weer in Nederland ben en je persoonlijk spreek.
Elke reactie op mijn blog laat me altijd glimlachen, dus als je je net even wat beter wilt voelen dan de andere lezers: laat een reactie achter, dan stijgt je gevoel voor eigenwaarde.
Saludos,
Lothe van theunenbrok , zoals ze het op mijn postformulier hadden geschreven.
-
12 December 2015 - 18:57
Mma:
Haha dat had ik even nodig! Het stijgen van mijn gevoel van eigenwaarde maar eigenlijk nog meer jouw mooie bericht! Love you -
12 December 2015 - 19:37
Tante Afra Blüm:
Wow, wat weer een prachtig verhaal en wat ben je in een weelde terecht gekomen. Hopelijk ga je het niet al te gewoon vinden, maar ik geloof dat jij dat wel aankan. Geniet in elk geval van dit leuke gezin en de mooie vakantie in Uruguay. Neem dit allemaal mee in je geheugen, als je dan terug bent, kan je met jouw schrijf talent een boek schrijven. Liefs xxx -
12 December 2015 - 20:25
Oma Agaath:
Lotte wat heb je het weer goed verwoord je belevenissen ver bij ons vandaan.toppy de schrijfster is geboren maar dat wisten we al.Is dat Blummig of Teunenbroeks?maakt niet uit hoor.Wat ben je een kanjer om je staande te houden in de afgelopen periode.Ik ben trots op je.Je zult het wel weten dat ik een puppy aangeschaft heb haar naam Pien.Heel gezellig weer wat reuring in huis.Verder wens ik je een fijne vakantie met veel lol.liefs xxxxxt
Y -
13 December 2015 - 00:04
Rem Jonker:
Wat ben ik super blij om dit verhaal van je te lezen.Na zoveel minder goede dingen nu het andere uiterste, gelukkig is het niet andersom gebeurd.Lotte ik hoop dat je nog veel cultuur en gebruiken van het land mag zien en opsnuiven, wees je nieuwe gastouders dankbaar, stel ze niet teleur, en ik hoop dat je ook op de Rotaryclub dar komt om te vertellen over ons landje.Je bent tenslotte toch onze amdassadrice daar, maar dat komt toch goed neem ik aan.
Nog heel veel plezier daar en hopelijk horen we weer gauw wat van je, en doe voorzichtig in die grote stad. Rem -
13 December 2015 - 00:04
Rem Jonker:
Wat ben ik super blij om dit verhaal van je te lezen.Na zoveel minder goede dingen nu het andere uiterste, gelukkig is het niet andersom gebeurd.Lotte ik hoop dat je nog veel cultuur en gebruiken van het land mag zien en opsnuiven, wees je nieuwe gastouders dankbaar, stel ze niet teleur, en ik hoop dat je ook op de Rotaryclub dar komt om te vertellen over ons landje.Je bent tenslotte toch onze amdassadrice daar, maar dat komt toch goed neem ik aan.
Nog heel veel plezier daar en hopelijk horen we weer gauw wat van je, en doe voorzichtig in die grote stad. Rem -
13 December 2015 - 11:34
Joke Boots:
Wauh wauh en nog ns wauh, wat n belevenissen, wat n ervaringen , mooi geschreven ,fijn om te lezen ! En kilos aankomen so what no joke( haha) die kilos ervaringen voor je hele leven wauh, dat is pas wat telt! Super wijfie. Alvast fijne feest dagen en n avontuurlijk nieuw jaar!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley