Don't worry (Blog de Kogge nr. 4)

Terwijl ik dit typ zitten er drie kleine vaccinatie-pleisters op mijn arm. Toen ik erachter kwam dat ik inentingen nodig had voor mijn reis, heb ik die informatie ergens heel ver weg geparkeerd. Net zoals alle waarschuwingen over hoe lastig een visum is, en alle tips over wat je moet doen als het niet klikt met het gastgezin. Alle informatie is opgeslagen, maar toch is er een stemmetje die zegt: 'dat gebeurd mij toch niet'. Als je het aan mijn hoofd vraagt, is een uitwisseling alleen maar leuk en alle minder leuke dingen bestaan niet of zijn heel makkelijk op te lossen.

Toch begint de gedachte dat alles leuk is een beetje te vervagen. Een jaar lang ga ik mijn familie, vrienden en alle geweldige dingen in Nederland inruilen voor het onbekende. Af en toe vind ik mezelf echt knettergek dat ik dit ga doen.
Een tijdje geleden heb ik in een blog geschreven dat ik nog niet nerveus was, en dat de spanning misschien pas kwam als ik op het vliegveld stond. Nou, de spanning is nu al een paar dagen keihard aangekomen. Ineens zijn de 'maar 10 maanden' waar ik het altijd over had, veranderd naar 'bijna een jaar'. Het besef dat het niet niets is komt langzaam bij me naar binnen.

Maar toch. Ik kan denken aan alle dingen die ik nog moet regelen, alle dingen die misschien moeilijk zijn of misschien moeilijk zullen worden, maar daar word het niet makkelijker op. Het beter om me te focussen op wat ik wél zeker weet, en dat is dat ik een heftig jaar ga krijgen. Het word ongetwijfeld fantastisch, moeilijk, emotioneel, avontuurlijk, bizar en honderd andere bijvoeglijke naamwoorden. Ik heb nog alle tijd om me ergens druk over te maken. Nu moet ik gewoon nog genieten van elke dag.